klaar met vechten

Ik ben klaar met vechten

Geschreven door Marian van Noort

08 September 2024

Licht nerveus start ik aan het rondje sparren in het laatste kwartier van de les. Dreunende muziek speelt luid uit de speakers en leraar Don laat zijn luide stem horen. ‘Kom op! Beuken!’ De energie giert door mijn lijf. Mijn sparringspartner gaat op standje aanval. En ik? Ik zie mezelf alleen maar in de defensie schieten. Klappen opvangen, naar achteren lopen. Alsof ik in de afgelopen 2,5 jaar niets heb geleerd van de bokslessen.

De minuten die erop volgen kom ik nog steeds niet in de offensieve actie. Sta erna wat verbouwereerd aan de kant. “Dat ging toch best goed”, zegt een medestudent. “Nee”, zeg ik. Ik ben er klaar mee geloof ik.” En als ik me voel hoe ik me nu voel, weet ik het. Het was de laatste les. Klaar met vechten. Les geleerd.

2,5 jaar geleden stapte ik moedig maar onzeker de boksring in. Kon ongelofelijk genieten van het fysieke trainen. Directes, upper cuts, hoeken… en ik leerde steeds harder stoten, zeker nu ik meer in mijn lijf woonde. Voelde me lekker, zeker als de les weer klaar was. Die fysieke inspanning vindt mijn lijf gewoon heel fijn. Maar het vechten? Ik stond in het begin als een bang vogeltje in de ruimte. Vooral bezig met weglopen, ontwijken. Zelf slaan? Ik hoorde mezelf steeds ‘sorry’ zeggen als ik de ander raakte – wat echter zelden voorkwam.

Agressie verbannen naar de schadus

Mijn geduldige leraar gaf me een prive-les en gebood me hem te slaan. Op zijn hoofd. Ik moest over zoveel hobbels heen – de emotie agressie had ik naar de schaduw verbannen. Een onveilig thuis doet veel met een mens. Ik had dus echt wat te winnen op de boksvloer. En ik zette door. Kreeg er zelfs plezier in om (te pogen) de ander op de neus te slaan. Tot drie weken geleden dus.

Als ik de mond vol heb van stromen, is letterlijk vechten geen optie meer. De les is geleerd, ik durf voor mezelf op te komen, terug te slaan en fysiek mijn kracht te leven. Maar stromen… doe ik liever in het water. Dus raad eens waar ik een paar keer in de week ben te vinden, vroeg op de dag? Juist! Maar ook dankbaar voor de lessen van de bokshandschoenen. Dat dan weer wel.

Bekijk meerdere inzichten:

viktor rolf good fortune
Agronomist hands holding soybean crops in the field
mind your head